Non semper, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Duo Reges: constructio interrete. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quod iam a me expectare noli. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Urgent tamen et nihil remittunt.

Disserendi artem nullam habuit.: Scrupulum, inquam, abeunti;
Recte, inquit, intellegis.: Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.
Bork: Esse enim, nisi eris, non potes.
Nihilo magis.: Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Iam vero animus non esse solum, sed etiam cuiusdam modi debet esse, ut et omnis partis suas habeat incolumis et de virtutibus nulla desit.

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Urgent tamen et nihil remittunt.

Sed videbimus. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Etiam beatissimum? Esse enim, nisi eris, non potes. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Id [redacted]tilius factum negabat.

Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a
sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad
consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Falli igitur possumus.
Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Gerendus est mos, modo recte sentiat. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Bork Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Haec igitur Epicuri non probo, inquam.